വിടപറച്ചിലിന്റെ നൊമ്പരങ്ങളുമായി ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ കവയിത്രി അഹല്യ. കെ.വി |
മനസ്സിനാഴത്തില്
തറച്ച മഞ്ഞ ചുമരുകള്
അവയ്ക്കിനിയും
നാളുകള് നീളുന്നു
വന്നു
പോകുന്ന അതിഥികള്
പലതും
സമ്മാനിച്ച്... കവര്ന്നെടുത്ത്...
നാം
വെറും കൈവഴികള് മാത്രം
എന്നോ,
ഓളങ്ങള്
തേടിയെത്തിയ ചില വിത്തുകള്
ശാഖയില്
നിന്ന് ശാഖയായ്
പന്തലിച്ച
മരമായ് നിറപ്പകിട്ടാര്ന്നപ്പോള്
അവ,
എന്നും
ഉറ്റു നോക്കുന്ന സത്യം;
ആരോ,
കൊത്തിയിട്ട
വഴികള്പലതും പറയുവാനായുമ്പോള്
വാക്കുകള്
ഇരകളെ തേടുന്നു
ഒഴുകിയാ
കടല്തീരത്തടുക്കുവാന്
ഇവള്ക്കു
പറയാന് വാക്കുകള് മാത്രം
ബാക്കി
നിറകണ്ണുകള്ക്കീപ്പടികള്
മങ്ങലായ്
നീറുന്ന
നെഞ്ചുമായ്
ഒരു
വേനല് മഴകൂടിപ്പടവിറങ്ങി
നമിക്കുവാന്
ശിരസ്സുകുനിച്ച് മറവിലേക്ക്...
നിറദീപമേ...നിനക്കു
നന്ദി...
ഗുരുക്കള്ക്കായ്...
അടിത്തറ
പാകിയുറപ്പിച്ച്
പന്തലിച്ച
പടുമരമാക്കി മാറ്റി
ഇന്നിതാ
ഈ ശാഖവിട്ട്
ഈ ഇളം
കൈകള് യാത്രയാകുന്നു
വേരുറച്ചുപോയ
അദ്ധ്യായങ്ങള്...
ഇനിയും
ഈ കൂട്ടിലേക്ക്
ഈ ഇളം
കൈകള് തേടിയെത്തും;
ഈ ശാഖ
പലവഴിത്തിരിവിലേക്ക്
മറ്റൊരു
നിലം തേടി
അവിടെ
ഈ സ്രഷ്ടാവിന്റെ
പ്രശസ്തിക്കായ്
ഒരു നുറുങ്ങുവെട്ടമായ്...
ഈ
പുഴയില്നിന്നും വഴിതിരിഞ്ഞ
ചാലായ്
പലവഴിയും
തിരിയുമ്പോള്
ലക്ഷ്യത്തിലെത്താന്
അനുഗ്രഹിക്കുക.
it's very interesting poems.
ReplyDelete